Hnattræn kólnun var aldrei manngerð

Umræðunni um hnattræna hlýnun er ekki lokið án þess að þekkja söguna um hnattræna kólnun. Hnattræn kólnun er ekki umræðuefni sem hrakspámenn hnattrænnar hlýnunar kæra sig um að ræða um í dag, en líkt og í tilvikinu um ósongatið, þá er hér lexía sem hægt er að læra og erum við dæmd til að endurtaka söguna ef við lærum ekki af henni.

Frá um 1940 og inn í 8. áratug síðustu aldar varð jörðin fyrir tímabili hnattrænnar kólnunar, sem margir rannsakendur síns tíma töldu vera vísir á að jörðin væri á leiðinni í næstu ‚ísöld‘. Hrakspámenn kólnunar þjáðust af sömu meini og stuðningsmenn hlýnunar þjást af í dag. Þegar allt kemur til alls, hefur nútíma loftslagsfræði sannað að þau hafa ekki vísindalegt bolmagn til að spá fyrir um skammtíma veðurmynstur á áhrifaríkan hátt, hvað þá langtíma veðurmynstur, þannig að hvernig geta þau þá spáð um upphaf stefnumarkandi hlýnunar eða kólnunar?

Nútíma rannsakendur eru algerlega meðvitaðir um þetta, eins og lýst er með þessu sjónarmiði í grein um hnattræna loftslagsbreytingu í Science American frá 2005:

Hluti af þeirri ástæðu hvers vegna stjórnvöld áttu erfitt með að styðja upphaflegu spárnar um  hnattræna hlýnun upp úr 1980, var að fjöldi vísindamanna höfðu eytt áratugnum á undan í að segja öllum nánast nákvæmlega hið gagnstæða – að ísöld væri í vændum. (How Did Humans First Alter Global Climate?, William F. Ruddiman, Scientific American, mars 2005, bls. 53).

Hnattræn kólnun var talin vera manngerð fyrir aðeins nokkrum áratugum síðan, og nú er ætlast til að treyst sé á sömu vísindi sem á að hafa sannað að hnattræn hlýnun sé einnig manngerð – hvar er röksemdin? Hið raunverulega umræðuefni er ekki hnattræn hlýnun eða hnattræn kólnun, heldur er það langtíma veðurlotur og breytingar á hitastigi. Þessar breytingar hafa verið viðvarandi í gegnum alla líftíð jarðarinnar. Spurningin er hvort mannkynið hefur þýðingamikil áhrif á framvindu hlýnunar með bruna á jarðefnaeldsneyti eða með ‚þátttöku kolefnis‘ á annan hátt. Þessi undirkafli rannsakar nokkrar raðir vísbendinga sem sýna að hnattræn hlýnun og hnattræn kólnum eru náttúrulegir og lotubundnir viðburðir, og að mannlegi þátturinn hafi engin umtalsverð áhrif.

Vonandi munu vísbendingarnar úr veðurlíkaninu varðandi uppruna veðurs, El Niño, La Niña, fellibylji, jarðskjálftaský og skara annarra veðurfyrirbrigða valda hliðrun á umræðunni um hnattræna hlýnun og kólnun. Hinn sanni uppruni þessa veðurskilyrða myndu haldast áfram óútskýrðir án skilnings á að kvikufalskenningin sé röng og án uppgötvunar á vatnsplánetulíkaninu sem jarðsviðslíkanið og veðurlíkanið byggist á.

Margir vísindamenn vita að langtíma veður jarðarinnar inniheldur sveiflur í hækkandi og lækkandi hitastigi á hnattræna vísu, þó svo að ekkert gangvirki sem veldur þeim hafa verið uppgötvuð af þeim. Gagnvirki veðurlíkansins gerir grein fyrir aðra hitauppsprettu, fyrir utan sólina, sem knýr vaskjávarma í jarðskorpunni, en áhrif þess gegna mikilvægu hlutverki í breytingum á hitastigi.

"Það er engin sannfærandi vísindaleg sönnun til"

Hnattræn hlýnun, eða loftslagsbreytingar eins og pólitíkin kýs að kalla hana, er mest umrædda umræðuefni á sviði vísinda meðal nútíma vísindastofnana. Því hefur verið þröngvað upp á almenninginn í gegnum fjölmiðla og í skólum á fyrsta áratug hinna nýju aldar, en hefur hins vegar ekki verið mikið umfjöllunarefni hér í Universal Model. Ástæðan er sú að falskenningin um hnattræna hlýnun hefur verið hrakin af æ fleiri vísindamönnum. Þetta var þó ekki tilfellið á síðasta áratug síðustu aldar, en eftir aldamót hófu þúsundir vísindamanna um allan heim, þar á meðal fjöldi loftslagsfræðinga, að sjá stórkostlega galla og uppgötva það að vísindin um manngerða hnattræna hlýnun voru gjörsamlega götótt og án staðreynda.

Síðan þá hefur undirskriftarlisti verið safnaður með rúmlega 31.000 bandarískum vísindamönnum sem trúa því að „það er engin sannfærandi vísindaleg sönnun til“ að losun mannsins á koldíoxíði sé að valda alvarlegri hlýnun jarðarinnar:

Við hvetjum ríkisstjórn Bandaríkjanna að hafna samkomulaginu um hnattræna hlýnun sem skrifuð var í Kyoto, Japan í desember 1997, ásamt öllum öðrum svipuðum tillögum. Fyrirhugaðar takmarkanir á gróðurhúsalofttegundum myndi skaða umhverfið, hindra framfarir vísinda og tækni, auk þess að skaða heilsu og velferð mannkyns.

Það er engin sannfærandi vísindaleg sönnun til um að losun mannsins á koldíoxíði, metani eða öðrum gróðurhúsalofttegundum sé að valda eða muni í fyrirsjáanlegri framtíð valda alvarlegri hlýnun á andrúmslofti jarðarinnar og truflunum á loftslagi jarðarinnar. Enn fremur eru til efnismiklar vísindalegar sannanir á því að aukning á koldíoxíði í andrúmsloftinu skapar mörg gagnleg áhrif á umhverfi plantna og dýra á jörðinni.

Því miður hefur umræðan um hnattræna hlýnun þróast úr vísindalegri í pólitíska umræðu. Reyndar hefur hinn pólitíski vinstrivængur Bandaríkjanna, þar með talið meginstraumur fjölmiðlanna, tekið afstöðu með hinni manngerðri hnattrænni hlýnun, á meðan hinn pólitíski hægrivængur hneigist til að líta á hlýnunina vera drifna af náttúrlegum orsökum. Fyrir fjölmiðla og frægt fólk eins og Al Gore er litið svo á að umræðunni sé lokið og hinir 31.000 vísindamenn verða algerlega hunsaðir á meðan margir aktívistar um hnattræna hlýnun lýsa því yfir hvað eftir annað að enginn lögmætur loftslagsfræðingur telur hnattræna hlýnun vera náttúrulegt fyrirbæri.

Á meðal nútíma vísindamanna halda því margir fram að ‚samhljómur‘ meðal samstarfsmanna sinna sé sönnun á gildi kenninga sinna. En hvar er listi þúsunda vísindamanna sem hafa sett nöfn sín á beiðni til stuðnings manngerðrar hnattrænnar hlýnunar? Árið 1989 safnaði Union of Concerned Scientists (Samband áhyggjufullra vísindamanna) saman 700 manna lista, en aðeins örfáir loftslagsfræðingar voru þar á meðal. Uppfært yfirlit af vefsíðu þeirra (www.ucsusa.org) sýnir engan lista vísindamanna, þó svo að þeir haldi því fram hann hafi vaxið í 1.700, þar á meðal hagfræðinga. Hvers konar önnur leit að hópi sem styður hnattræna hlýnun með löngum lista var árangurslaus.

Á sama tíma eru fleiri vísindamenn framleiddir árlega, eins og William Gray frá deild lofthjúpavísinda í Colorado State háskólanum, sem er ósammála hópnum sem aðhyllist hnattræna hlýnun. Gray, sem rannsakar fellibylji, segir að Obama forseta og öðrum stjórnmálamönnum skjátlast þegar þeir reyna að gefa í skyn að hnattræn hlýnun sé að valda aukningu á stormunum. Gray sagði árið 2008:

Nýkjörinn forseti Barack Obama sagði í síðustu viku að ‚stormar eru að verða sterkari með hverju fellibyljatímabili‘ (og gefur í skyn að þetta sé vegna hækkunar á CO2). Hann er að endurtaka það sem Al Gore hefur verið að segja í áraraðir og það sem hefur verið gefið í skyn af þúsundum fréttum fjölmiðla eftir eyðileggingu frá Atlandshafinu á tímabilinu 2004-2005. Skoðanakannanir hafa sýnt að hlutfallslega há prósentutala bandarískra borgara telja að manngerð hnattræn hlýnun hafi aukið á virkni fellibylja.

Já, sést hefur mikil aukning á stórum fellibyljum frá Atlandshafinu á 14 ára tímabilinu 1995-2008 (3,9 að meðaltali á ári), miðað við á 25 ára tímabili á undan 1970-1994 (1,5 á ári að meðaltali). En hefur aukning á CO2 á nokkurn hátt verið ábyrgt fyrir hina nýlegu uppsveiflu á fellibyljum frá Atlandshafinu síðan 1995?

Ég ásamt fjölda samstarfsmanna minna telja að þessi mikla aukning á stórum fellibyljum á Atlandshafinu sé fyrst og fremst vegna fjöláratuga aukningar á varma-seltu-hringrás Atlandshafsins (THC) sem er knúin af sveiflum í seltu Atlandshafsins. Þessar fjöláratugabreytingar í Atlandshafinu hafa einnig verið kallaðar fjöláratugasveiflur Atlandshafsins (AMO). Þessar aukningar orsakast ekki af hnattrænu yfirborðshitastigi né af aukningu á CO2.

Jafnvel þó að yfirborðshitastig hefur hækkað á síðustu öld og á síðastliðnum 30 árum, þá eru nú margar athugunarrannsóknir sem benda til þess að það hafa ekki verið nein langtíma aukning á tíðni fellibylja né á styrk hitabeltisstorma á neins af vatnasviðum heimsins. (Heimasíða Gallups).

Þótt undarlegt megi virðast og jafnvel þótt tugþúsundir vísindamanna halda áfram að segja á mjög afdráttarlausan hátt að ríkisstjórnir ættu ekki að reyna að stjórna vísindum um hnattræna hlýnun, þá hafa ríkisstjórnir heimsins haldið áfram að koma á sköttum tengda hnattræna hlýnun með því að gefa út strangar reglugerðir á veitufyrirtæki og á önnur tengd fyrirtæki. Þessi fyrirtæki rétta þessa huldu skatta einfaldlega áfram á viðskiptavini sína með hærri verð.

Til eru bókstaflega þúsundir vefsíða sem fjalla um þá staðreynd að hnattræn hlýnun sé náttúrulegt fyrirbrigði. Næstu færslur munu aðeins eiga við sumt af því fjölbreytta umfjöllunarefni, en einkum þá við þann einstaka skilning sem tengist veðurlíkaninu. Fyrir þá sem langar að rýna í hlutlægar upplýsingar um hnattræna hlýnun, þá fylgir hér listi yfir vefsíður um vísindalega hnattræna hlýnun.

Colorado State University

Science and Public Policy Institute

Cato Institute

CO2 Science

Falskenningin um hnattræna hlýnun

Hvaða annað vísindalega umræðuefni hefur ollið eins miklum glundroða og umræðu eins og hnattræn hlýnun hefur gert? Ef ‚nútíma vísindin‘ á bak við viðfangsefnið um hnattræna hlýnun eru svo ótvíræð, hvers vegna eru þá svo margir að draga þau í efa?

Þessi undirkafli mun sýna að vísindalega viðhorfið gagnvart hinni svokallaðri manngerðri hlýnun jarðarinnar hefur breyst. Þegar æ fleiri rannsóknir koma í ljós, verða langtíma hnattræn hlýnun og kólnun greinilegri. Fjallað verður um koldíoxíð og hækkun sjávarmáls, ásamt þann einstaka skilning sem aðeins fæst með UM viðmiði. Að lokum ættum við að geta svarað því hvort það hafi verið þess virði að stíga upp á moldvörpuhaug hnattrænar hlýnunar.

Falskenningin um hnattræna hlýnun af manna völdum skilgreind

Kenningin um hnattræna hlýnun, eins og svo margar aðrar kenningar nútíma vísinda, blandar saman sannleik og rangfærslur. Það getur verið erfitt að sía út sannleikann, en með veðurlíkaninu höfum við ný verkfæri sem auðvelda okkur fyrir. Breytingar á hnattrænu hitastigi, hvort sem það er hlýnun eða kólnum, hefur átt sér stað síðan jörðin myndaðist í upphafi. Núverandi kenning um hnattræna hlýnun felur í sér að gert sé ráð fyrir að mannkynið hafi einhvern veginn haft áhrif á veðrið nægilega mikið til að valda hnattrænni hlýnun. Hrakspámenn um hnattræna hlýnun halda því fram að þróun hlýnunar sé af manna völdum, á meðan aðrir vísindamenn eru ósammála. Umræðan snýst um spurninguna um hvort þetta sé satt eða ekki, þó svo að þröngsýnir einstaklingar og stjórnmálamenn lýsa því yfir að „umræðunni sé lokið“:

Aftur á móti er skýrsla IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change – Milliríkja pallborðsumræðuhópur um loftslagsbreytingar) frá 2007 ekki svo viss:

‚Flest hinna athugaðra hækkana á hnattrænu hitastigi síðan á miðri 20. öld er mjög líklega vegna mældrar hækkunar í manngerðum gróðurhúsalofttegundum.‘ (IPCC Fourth Assessment Report).

Jafnvel IPCC, sem er stofnun sem rekin er af talsmönnum hnattrænnar hlýnunar, getur aðeins sagt að hnattræn hlýnun sé „mjög líklega“ ollin af gjörðum manna. Umræðunni er langt frá því að vera lokið vegna þess að þessi vísindi hafa ekki staðist stöðlun allsherjar vísindalegrar aðferðarinnar. Svo lengi sem samanburðarnákvæmi getur ekki sýnt fram á koldíoxíð af manna völdum sé að valda hlýnun jarðar, þá mun umræðunni haldið áfram. Að sjálfsögðu væri það rökrétt fyrir vísindamenn sem halda því fram að vita hvernig heimurinn er að hlýna, að þeir skilji fyrst hvernig veður í raun virkar.

Eins og í öllum vísindalegum sannleik, verður „sannleikurinn“ í heimildarmynd Al Gore frá 2006 An Inconvenient Truth, að standast tímans próf. Til allrar óhamingju fyrir slíka eins og Gore, sem hafa gefið út skoðun sína á manngerðri hnattrænni hlýnun, hefur tíminn ekki eflt þeirra hlið umræðunnar. Á hverju ári efast æ fleiri vísindamenn um þá yfirlýsingu að maðurinn sé ábyrgur fyrir hlýnun á síðustu árum. Internetið er nú yfirfullt með þeim „óþægilega sannleik“ um heimildarmynd Gore. Sjá 35 Invonvenient Truths sem dæmi.

Flest okkar líta á náttúruna sem eitthvað fallegt og eru sammála um að heimurinn sem við búum í er stórkostlegur staður sem ætti að vernda og varðveita fyrir komandi kynslóðir. Margt fólk með góðum ásetningi finnst það færa sér hamingju og fullnægju að vera virk í stærri málstaði, og fyrir suma uppfyllir umhverfið þessa þörf. Til eru ‚öfgamenn‘ í umhverfismálum sem tekst að ná sínu fram, eins og að banna byggingu nýrra kjarnorkuvera í Bandaríkjunum, en þetta fólk er mjög fámennt í samanburði við meirihlutann sem vill yfirvegaða nálgun í umhverfismálum. Það munu alltaf vera margar hliðar á því, hver sú yfirvegaða nálgun eigi að vera, en hins vegar er hin manngerða, uppblásna hrakspámennskan um hlýnun jarðar og tilsvarandi lausnir á borð við ‚þak og skipti‘ allt annað en yfirvegaðar. Hnattræn hlýnun er orðið ein af þeim málstöðum sem margur góður ásetningur er með háreysti um og ættum við að hrósa þeim sem sækjast eftir að gera gott og gera plánetuna okkar að betri stað til að búa á.

Hins vegar gildir einu hversu góður ásetningur einhvers er, ef þeim skjátlast eða ef þeir valda skaða. Eins og Universal Model heldur áfram að benda á, þá eru nútíma vísindi, þar með talið veðurfræðin, í myrkum tímum. Til að komast út úr þeirri stöðu, þá þurfa loftslagsfræðingar að aðlaga kenningum sínum að hinu ný uppgötvuðum sannleik veðurlíkansins. Hversu stórar þessar aðlaganir munu verða, veltur að vissu leyti á því hversu „vissir“ þeir eru á því að mannlegar athafnir eru orsakir hlýnunar jarðar.

Úr grein í Scientific American frá 2007, með fyrirsögnina The Physical Science Behind CLITMATE CHANGE (Náttúruvísindin á bak við LOFTSLAGSBREYTINGAR):

Hvers vegna eru loftslagsfræðingar svo handvissir um að mannlegar athafnir eru að hlýja jörðina á hættulegan hátt? (The Physical Science Behind CLITMATE CHANGE,  William Collins og fleiri, Scientific American, ágúst 2007, bls. 64).

Við getum svarað þessari spurningu með eigin grundvallar spurningu:

Hinir „handvissu“ loftslagsfræðingar halda áfram og viðurkenna að sum af „helstu lykilatriðum loftslagsferlanna eru miður vel skildir“:

Að nota mörg líkön hjálpar til að ákvarða áhrif óvissunnar í mismunandi loftslagsferlum á sviði líkanahermunar. Þó svo að sumir ferlar eru vel skildir og vel lýstir með eðlisfræðijöfnum (loft- og hafstraumar eða dreifing sólarljóss og varma til dæmis), þá eru sum af helstu lykilatriðum loftslagsferlanna miður vel skildir, eins og ský, hringiður hafsins og útgufun plantna. (The Physical Science Behind CLITMATE CHANGE,  William Collins og fleiri, Scientific American, ágúst 2007, bls. 69).

Upphitun jarðarinnar, sem gert er ráð fyrir að sé bara sólin, á að vera „vel skilið“. En þar liggur meginástæða misskilningsins um hnattræna hlýnun. Þetta er dæmigert um það sem gerist: við höldum að við vitum nú þegar og það blindar okkur frá því að finna sannleikann. Án þekkingar á fyrsta og öðru lögmáli veðurs, sem útskýrir aðra hitauppsprettu jarðarinnar – vaþrývarma – hvernig eiga loftslagsfræðingar að geta sett upp líkan af veðri jarðarinnar á réttan hátt? Eða hvernig geta þeir vitað hvort „mannlegar athafnir séu að hlýja jörðina á hættulegan hátt?“ Sannleikurinn um manngerða hnattræna hlýnun getur aðeins komið frá vísindum sem útskýra á einfaldan og skýran hátt hvernig og hvers vegna loftslagsferli virka eins og þau gera. Jafnvel þeim sem hafa góðan ásetning og reyna að sannfæra almenning um manngerða hnattræna hlýnun, munu að lokum skjátlast hrapallega.

Skoðunarkönnunin Top Priorities for 2009 setti hnattræna hlýnun neðst á 20-liða listann fyrir Bandaríkin. Annarsstaðar gaf Gallup skoðunarkönnun 2007-2008 að „…meira en þriðjungur af íbúum jarðarinnar hefur aldrei heyrt um hnattræna hlýnun.“

Ef plánetan er að verða fyrir þýðingarmikilli hlýnun síðastliðna áratugi, hvers vegna eru ekki allir að finna fyrir því og hvers vegna eru þeir ekki að tala um það? Er fólk virkilega áhugalaust, eða trúir það að ‚vísindi‘ hnattrænnar hlýnunar sé pólitískt peningaplokk sem stjórnast af þeim sem leitast eftir að græða peninga með huldum ‚orkusköttum‘?

Í einni mjög vinsælli og vel dreifðri heimildarmynd var hugmyndin um hnattræna loftslagsbreytingu sett fram af varaforseta Bandaríkjanna Al Gore í myndinni frá 2006 An Inconvenient Truth. Síðar vann Gore óskarsverðlaun fyrir þessa mynd, jafnvel þó að myndin hafi verið full af ógrundvölluðum og hlutdrægum gögnum, sem í mörgum tilfellum voru algerlega skálduð. Þó að kynning hans hafi verið góð, þá var hinn undirliggjandi óþægilegi sannleikur í heimildarmyndinni um hnattræna hlýnun sá, að hann tapaði forsetakosningunum árið 2000. Þegar maður sýnir fleiri myndir af sjálfum sér og lífi sínu heldur en áreiðanlegar vísindalegar sannanir á hnattræna hlýnun af manna völdum, þá er erfitt að sjá ekki að hinn raunverulegi óþægilegi sannleikur snerist ekki um plánetuna, heldur um Al Gore. Ef til vill höfðu þeir sem studdu hann meiri áhuga á að hljóta næsta rannsóknarstyrk en á vísindalegum sannleik.