Aldurstafla um loftsteina eftir Dalrymple - hagræðing á vísindagögnum

Það er þá þannig að ‚loftsteinar‘ Dalrymples eru ekki raunverulega steinar utan úr geimi, heldur eru þeir útkast sem mynduðust í gosrásum og köstuðust út á meðan allsherjar flóðið stóð yfir. Það var hins vegar ekki þekkt heiminum í nokkurn tíma. Dalrymple byrjaði að ákvarða aldur loftsteina og vonandi aldur jarðarinnar. Eftir kerfisbundna greiningarvinnu hefðu aldrar úr samsætum loftsteina átt að koma í ljós, en rannsóknin virtist hafa gefið óreglulegar niðurstöður sem í fyrstu andrá eru ekki augljósar lesendum bókar Dalrymples. Földu Brown, Patterson, Dalrymple og aðrir eitthvað af niðurstöðunum sínum í vinnu sinni sem ekki passaði í ramman þeirra um gamlan aldur jarðarinnar? Skrif um aldur jarðarinnar frá þúsundum jarðfræðinga í dag myndu líklega hafa samhljóm með þeirri afstöðu sem tekin var í grein frá 2002 undir nafninu The Age and Accretion of the Earth í tímaritinu Earth-Science Reviews:

Hámarkið í löngu vinnuframlagi var sú gífurlega mikla vinna Pattersons sem sýndi að aldur jarðarinnar var nálægt aldri flestra loftsteina, eða 4,55 Ga [milljarðar ára]. (The Age and Accretion of the Earth).

Í dag eru fylgismenn gamallar jarðar gagnrýndir af minnihlutahóp fylgismanna ungrar jarðar, sem þó fer stækkandi. Sem svar við því, gaf rannsakandi Chris Stassen, frá þróunarsinnuðu heimasíðunni talkorigins.org, út grein undir nafninu The Age of the Earth. Greinin gerir þá tilraun að skjóta máli sínu að áhyggjum fylgismanna ungrar jarðar með því að ræða töflu með aldur loftsteina í bók Dalrymples frá 1991, The Age of the Earth:

Eins og sýnt er í töflunni, er fyrirtaks samhljómur um 4,5 milljarða ár, á milli nokkurra loftsteina og með nokkrum mismunandi aðferðum aldursákvarðana. Takið eftir að fylgismenn ungrar jarðar geta ekki ásakað okkur um að hafa valið út gögn – ofangreind tafla inniheldur marktækan hluta allra loftsteina sem settir hafa verið í aldursákvörðun með samsætum. Samkvæmt Dalrymple (1991, bls. 286) hafa færri en 100 loftsteinar gengist undir aldurákvörðun með samsætum og af þeim gáfu um 70 aldur með lága greiningarskekkju. (TalkOrigins.org).

Sú tafla sem Stassen vísaði í er sýnd í mynd hér að neðan, aldurstafla lofsteina. Hún er á blaðsíðu 287-289 í bók Dalrymples, The Age of the Earth. Stassen var hrifinn af því sem virtist „fyrirtaks samhljómur“ á aldri loftsteinanna sem sýndir voru í töflunni og lýsti yfir að „fylgismenn ungrar jarðar geta ekki ásakað okkur um að hafa valið út gögn.“ Stassen gerði hins vegar alvarleg mistök.

Dalrymple hafði sagt að „nærri því 100 loftsteinar hefðu verið greindir“ og að „um það bil 70 eða svo“ gáfu aldur með geislavirkum efnum sem voru „taldir gefa til kynna þá tímasetningu upphaflegrar kristöllunar eða síðari myndbreytingar.“ En hvar eru hinir 30 loftsteinarnir – hvers vegna eru þeir hafðir út undan í listanum og hvað var að þeim gögnum? Svar: aldrar þeirra pössuðu ekki í Dalrymples aldur jarðarinnar.

Þetta er í fyrsta sinn sem við tökum eftir að Dalrymple hafi „valið út gögn“, en það reyndist ekki í síðasta sinn. Dalrymple hafði skilið gögn út undan sem ekki pössuðu inn í hina væntanlegu niðurstöðu og þetta gerði hann endurtekið. Reyndar, ef við skoðum töfluna, þá kemur í ljós að aðeins 42 loftsteinar eru listaðir í upprunalegri töflu Dalrymples. Það kemur ekki á óvart að það vantar 28 af þeim 70 loftsteinum sem hann sagði að höfðu gefið væntanlegan aldur. Þetta er í annað sinn sem við tökum eftir að Dalrymple hafi valið gögn sín.

Til eru þúsundir mismunandi loftsteina víða um heim. Bara Arizona State háskólinn hýsir sýnishorn af fleiri en 1600 mismunandi ‚hröpuðum‘ loftsteinum. Aldur jarðarinnar og aldur sólkerfisins eru vissulega mikilvægir fyrir nútíma vísindi, þannig að maður spyr sig, hvernig stendur á því að aðeins 100 eða svo loftsteinar hafa verið aldursgreindir með geislavirkum efnum? Það ættu að vera fleiri hundruðir! Það kom í ljós að miklu fleiri voru aldursgreindir, en ekki þannig að Dalrymple líkaði við það. Hann lýsir því safni loftsteina sem hann prófaði á blaðsíðu 286 í bók sinni:

Inni í þessu eru allir aldrar úr vel skráðri og gildri jafnaldurslínu ásamt aldurs-rófi með greiningarskekkju upp á 0,2 Ga eða minna, við 95% öryggisstig (tvö staðalfrávik) sem eru  höfundinum kunnugir. (The Age of the Earth: G. Brent Dalrymple, Stanford University Press, 1991, bls. 286).

Greinilega var það þannig að ef aldur passaði ekki inni í hið „vel skráða og gildu“ próf (þ.e. 4,5 milljarðar ár ± einhver stærð), þá var honum hent út. Þannig sjáum við að Dalrymple hafði útvalið gögnin sín í þriðja sinn.

Síðari taflan í myndinni hér að ofan er listi yfir 11 loftsteina sem Patterson vísaði í í frægri ritgerð sinni frá 1956, Age of meteorites and the earth. Listinn inniheldur aldur hins fræga lofstein úr loftsteinagíg Arizona. Það var úr þessum lista loftsteina sem upphaflegi aldur jarðarinnar sem 4,5 milljarðar ár var leiddur út. Það vekur furðu að Dalrymple lætur hina 11 loftsteina Pattersons gersamlega út undan. Þetta er í fjórða sinn sem Dalrymple velur sérstaklega gögn fyrir sinn eigin tilgang.

Til að lýsa vísindalegar greiningar sem gilda, ættu mismunandi tækni aldursgreiningar að vera notuð fyrir sérhvert sýni, sem þannig myndi túlka staðfestingu á greiningunni. Endurteknar aldursgreiningar ættu að sýna endurtekna aldra og annars konar aðferðir samsæta ættu einnig að sýna sömu niðurstöður. Í Talkorigins.org greininni segir Stassen þetta:

Enn fremur gefur elsta aldursákvörðun tiltæks loftsteins almennt samsvarandi aldur með öðrum aðferðum greininga með geislavirkum efnum, eða með fleiri próf fyrir mismunandi sýni. (TalkOrigins.org).

Fleiri próf voru gerð á þessum 100 loftsteinum. Sýndu þau svipaðar niðurstöður? Vissulega, samkvæmt því trausti sem sérfræðingar í tímatalsfræði jarðarinnar sýna sínum 4,5 milljörðum árum, hljóta flestir loftsteinar að hafa sýnt samræmandi aldur úr fleiri aðferðum. Hins vegar, ef aðeins fáein sýni gefa sambærilegan aldur með mismunandi aldurstækni, er þessi aldur lítið meira en tilviljun. Þannig að frekar mörg próf með mismunandi tækni ættu að vera nauðsynleg til að ná hinni hárri fullvissu (95%) sem Dalrymple lýsti yfir í bók sinni.

Tafla Dalrymples í myndinni hér að ofan sýnir ekki einu sinni lista 100 loftsteina. Af þeim 42 loftsteinum sem eru listaðir, sýndu aðeins fimm: Guarena, Olivenza, Juvinas, Y-75011 og Weekerro niðurstöður úr tveimur aðferðum aldursgreininga og aðeins einn, St. Severin loftsteinninn, sýndi þrjár (rauður texti). Slík lág gildi flokkast ekki hærra en tilviljun en alls ekki neitt til að monta sig af.

Hvers vegna ekki að framkvæma fjöltækni aldursákvörðun á fleiri loftsteinum? Staðreyndin er sú, að rannsakendur hafa gert mörg próf til viðbótar en tölurnar pössuðu ekki við tilkallið og voru aldrei gefin út. Það virtist enginn þekkja þessa staðreynd betur en Dalrymple og með því að minnast aðeins á þær niðurstöður prófana sem voru í samræmi við sinn fræðilega aldur í skýrslu sinni, hafði hann, í fimmta sinn, valið út þau gögn sem hann vildi.

Munið að rannsakendur við Háskóla Kaliforníu (Berkley) höfðu sagt árið 2000 að úran-blý (U/Pb) aðferðin til aldursákvörðunar sé meðal hinna „áreiðanlegustu og nákvæmustu“:

Framkvæmt á sirkon, eru U/Pb aðferðir á meðal áreiðanlegustu og nákvæmustu tækni til aldursákvörðunar. (A test for systematic errors in 40 Ar/39 Ar geochronology…, K. Min og fleiri, Geochimica et Cosmochimica Acta, 2000, Vol. 64, bls. 73).

Þetta var sammála tilkalli Pattersons úr frægri grein hans frá 1956, sem þá var rúmlega 40 ára gömul:

Nákvæmasti aldur loftsteina er ákvarðaður með að gera ráð fyrir að loftsteinar hafi að geyma röð úran-blý kerfa… (Age of meteorites and the earth, Clair Patterson, Geochimica et Cosmochimica Acta, Vol. 10, 1956, bls. 230).

Þessi samsvörun spannar yfir þann tíma sem Dalrymple gaf út bók sína, og þar með töfluna um aldur loftsteina. Hvers vegna tók hann þá ekki U/Pb aðferðina með í reikninginn?

Gaumgæfileg rýni í listann í myndinni hér að ofan sýnir að það er enginn loftsteinn sem hefur þessa aðferð aldursákvörðunar.

Þótt furðulegt megi virðast var enginn þessara 42 loftsteina aldursákvarðaður með því sem sagt er „áreiðanlegasta og nákvæmasta“ aðferðin (þ.e. U-Pb) og hvorki Stassen né starfsfélagi hans og fylgismaður gamallar jarðar gera við þetta athugasemd. Þeir voru greinilega ekki að leita að sannleikanum, heldur voru þeir að leitast við að styðja kenningar sínar. Í skrýtinni og ófyrirséðri þróun mála var „áreiðanlegasta og nákvæmasta“ úran-blý aðferðin sem Patterson hafði notað til að þróa sinn ætlaða 4,5 milljarða ára aldur jarðarinnar, hunsuð vegna þess að hún hentaði ekki! Þetta var í sjötta sinn sem Dalrymple hafði valið út gögn eða skilið þau út undan.

Til þess að sérfræðingar í tímatalsfræði jarðarinnar geti aldursákvarðað loftsteina á vísindalegan hátt, ættu þeir að aldursgreina þau 1600 sýni í Arizona State háskólanum með því að nota allar fjórar aðferðir aldursákvörðunar með geislavirkum efnum: U-Pb, Ar-Ar, Rb-Sr og Sm-Nd, og þeir ættu að gefa út allar niðurstöðurnar.

Síðastliðna tvo áratugi hafa sérfræðingar í tímatalsfræði jarðarinnar varla sagt nokkurn stein vera eldri en álitinn aldur jarðarinnar og sólkerfisins, sem í dag er 4,5 milljarðar ár. Það er áhættusamt og hefur raunverulega orðið að bannhelgi. Allir í vísindunum ‚vita‘ jú að jörðin er 4,5 milljarðar ára gömul, þannig að það er einfaldlega gert ráð fyrir að eldri dagsetningar eru bara rangar og ætti að hunsa og gefa slíkt ekki út. En sumir aldranna tekst samt að komast í vísindagrein. Til dæmis segir grein í Nature frá 1986 þetta:

Aðferð aldursákvörðunar með K-Ar jafnaldurslínu hefur verið notuð í tíu demanta frá Saír til að forðast vandamálið um mögulega ofgnótt af Ar-40 sem kemur fyrir í hefðbundinni K-Ar aldursákvörðun á demöntum. (K-Ar Isochron Dating of Zaire Cubic Diamonds, S. Zashu, M. Ozima, O. Nitoh, Nature, Vol. 323, 23. október 1986).

Þessir demantar gáfu „óvenjulega háan“ aldur, eða 6 milljarða ára:

Í fyrra tilfellinu varpaði hinn óvenjulegi hái aldur 6,0 Ga [milljarðar ár] efasemdir um þær forsendur um einsleitni í gnægð samsætanna í K-40. (K-Ar Isochron Dating of Zaire Cubic Diamonds, S. Zashu, M. Ozima, O. Nitoh, Nature, Vol. 323, 23. október 1986).

„Forsendur um einsleitni“ í jarðfræðinni var varpað í efasemdir vegna þessa óvenjulegs aldurs, en hvaðan kom hinn „hái aldur“ 6,0 milljarðar ár? Vísindamenn hafa lengi vitað að mótsagnakenndir aldrar eru leiddir af aðferð aldursákvörðunar með kalín-argon vegna „vandamáls“ sem kallast:

Við byrjum að skilja til fulls hversu mikið Dalrymple „klúðraði tölunum“ í bók sinni frá 1991 The Age of the Earth, eftir að hafa gert sér grein fyrir að hafa vísvitandi skilið út undan rannsókn eins og þeirri í Nature-greininni frá 1986 sem skýrði frá aldri sem var miklu hærri en hinn ímyndaði aldur jarðarinnar.

Það tók ekki mikla vinnu að finna ritgerð frá 1981 úr Proceedings of the Royal Society of London eftir G. Turner, virtan sérfræðing í tímatalsfræði jarðarinnar sem staðfesti grun okkar að Dalrymple hafði notað útvalin gögn sem pössuðu inn í kenningu hans. Ellefu af þeim 42 öldrum loftsteina í aldurstöflu loftsteina eftir Dalrymple (sjá mynd að ofan) komu frá Turner, fleiri en frá nokkrum öðrum höfundi/rannsakenda. Reyndar leit Dalrymple á Turner sem fremsta fræðimann á sviði aldurs loftsteina. Skoðum hvað Turner sagði um „vídd“ á aldri loftsteina:

Hin breiða vídd á aldri loftsteina með varðveislu á gasi, sem er nálægt 0 til allt að 4,5 Ga [milljarðar ár], sem er aldur sólkerfisins, er vel þekkt. Hin almennt viðurkennda skoðun er að megin orsök lágs aldurs er tap á gasi vegna hitunar sem fylgir árekstur loftsteina. (Argon-argon age measurements and calculations of temperatures resulting from asteroidal break-up, G. Turner, Proceedings of the Royal Society of London, A, Vol. 374, Nr. 1757, Meteorite Research, 4. febrúar 1981, bls. 281).

Til að undirstrika þetta enn frekar, var „víddin“ á aldri loftsteina með varðveislu á gasi:

Lítum nú aftur á myndina. Hver er aldursvíddin sem er ‚gefin í skyn‘ samkvæmt töflu Dalrymples? 4,29 til 4,60 milljarðar ár með flesta aldra falla hentuglega inn í 4,5 milljarða ára flokkinn. Gæti verið smá frávik á milli raunveruleikans og gögnunum frá Dalrymple?

Ef maður væri að leita að sannleikanum og væri hlutlægur varðandi gögnin, gæti maður sagt að ef til vill eigi núll-aldurinn aðeins við um einn eða tvo loftsteina og þetta væri ástæðan fyrir því að Dalrymple valdi að sleppa þeim í gagnasafninu sínu. Til að komast að raun um það, þá þurfum við að líta á hvernig loftsteinar urðu fyrir „tapi á gasi“ (aðal aðferðin sem notuð var í aldurstöflu loftsteina eftir Dalrymple), sem myndi valda aldri til að virðast minni. Turner greinir frá mikilvægi argon „tapi á gasi“:

Gróflega þrír fjórðu hlutar loftsteinanna sem hingað til voru aldursgreindir með ⁴⁰Ar-³⁹Ar gefa að einhverju leyti tapi á gasi til kynna. (Argon-argon age measurements and calculations of temperatures resulting from asteroidal break-up, G. Turner, Proceedings of the Royal Society of London, A, Vol. 374, Nr. 1757, Meteorite Research, 4. febrúar 1981, bls. 281).

Heilir „þrír fjórðu hlutar“ loftsteinanna sem aldursgreindir voru með þessari aðferð, höfðu lág gildi sem talið var að hafa verið vegna „taps á gasi“, sem ekki er hægt að sanna.

Þetta er sjöunda dæmið sem sýnir að Dalrymple valdi út gögnin sín. Aldursblekkingin er ein af stórfenglegum staðhæfingum UM og þessi kafli hefur reynt að gera stórfenglegar sannanir þess augljósar. Örfáir nútíma rannsakendur hafa aukið við aldur jarðarinnar með því að nota blekkingu og með því að hagræða vísindagögnum.