Rangar aðferðir aldursákvarðana voru notaðar til að búa til hinn ranga jarðfræðilega tímakvarða áður an aðferð geislavirkni var þekkt

Jarðvísindamenn í dag litu á jarðfræðinga fyrri tíma sem einhverja í „leik“ þegar það kom að mati á aldri jarðarinnar, að minnsta kosti þar til aldursgreining með geislavirkum efnum kom til sögunnar á sjötta áratug 20. aldar. Niðurstaðan á öldrum var á breiðu bili og um hana skrifaði Richard Harter:

Það var ekkert eitt mat á aldri jarðarinnar til á miðri 19. öld og engin góð leið til að komast að einum. Til voru fleiri tilraunir til að meta aldur jarðarinnar með því að vinna aftur að hraða setlagamyndunar og með öðrum jarðeðlisfræðilegum fyrirbrigðum. Þessar tilraunir enduðu í mati frá um það bil 100 milljónum ára í allt að fleiri milljarða ára. Það voru tvö megin vandamál með slíkum tilraunum. Hið fyrra er að enn var verið að endurbyggja jarðfræðisöguna. Hið síðara er að hraði ferlanna í náttúrunni sem um er að ræða eru breytilegir og þekking á þeim var gloppóttur. (Heimasíða The TalkOrigins Archives).

Við erum þá komin með nýja grundvallar spurningu:

Úr síðustu tilvitnun lærum við að „enn var verið að endurbyggja jarðfræðisöguna.“ Þannig að ekki var verið að byggja nútíma jarðfræðisögu á 19. öld, heldur var verið að „endurbyggja“ hana, eða með öðrum orðum, það var verið að lengja hana til að mæta kröfunum um óratíma sem þörf var á til að réttlæta þróunarkenninguna.

Dalrymple taldi það mikilvægt að tímakvarðar voru búnir til fyrir aldursákvörðun með geislavirkum efnum:

Það er einnig mikilvægt að hafa í huga að tímakvarðar bæði tungls og jarðar voru búnir til áður en það var mögulegt að samstilla þá með aðferðum aldursákvörðunar með geislavirkum efnum. (The Age of the Earth: G. Brent Dalrymple, Standford University Press, 1991, bls. 223).

Þannig sjáum við að aldrar byggða á litlu „meira en menntaðar ágiskanir“ voru notaðir til að smíða hinn svokallaða jarðfræðilega tímakvarða. Nútíma vísindi höfðu komið fram með fræðilega aldra án raunverulegra aðferða aldursákvörðunar, en þau héldu sig samt sem áður fast við þá og leituðust við að „samstilla“ þá með aldurákvörðunum með geislavirkum efnum!

Það var aðeins spurning um nokkur ár áður en sérhver aðferðanna sjávarmál, hitastig, eðlisfræði sporbrautar, efnafræði sjávar, rof & set og jafnvel fyrstu aðferðir geislavirkni féllu í ónáð og var hafnað af þeim hluta vísindasamfélagsins sem notaði þær. Á meðan helst hinn ungi aldur úr sagnfræðiheimildum óbreyttur og er enn viðurkenndur af milljónum manns í dag. Þar að auki styður hann nýju uppgötvanirnar og staðreyndirnar sem finnast í þessum kafla sem og í öðrum hér í UM.