Er jarðfræðilegur aldur mikilvægur fyrir vísindin?

Er raunverulegur aldur jarðarinnar virkilega það mikilvægur? Með myndinni hér að neðan fylgdi eftirfarandi tilvitnun:

Jarðfræðileg saga jarðarinnar hófst fyrir 4,567 milljörðum ára síðan þegar reikistjörnur sólkerfisins mynduðust úr stjörnuþoku, skífulaga ryk- og gasmassa sem voru afgangar frá myndun sólarinnar. Ytri lög plánetu jarðar, upphaflega bráðnaðir, kældust til að móta fasta skorpu þegar vatn byrjaði að safnast í andrúmsloftinu. (Wikipedia).

Gæti þessi jarðfræðilega saga jarðarinnar verið rétt ef jörðin var aldrei „bráðnuð“ eða ef hún myndaðist ekki úr ryki og gasi frá sólinni? Eins og við höfum séð, er jörðin vatnspláneta en ekki kvikupláneta og þess vegna hlýtur gjörvöll jarðfræðileg saga jarðarinnar sem byggir á kenningu um kvikuplánetu að vera röng.

En hvernig hefur þessi ranga jarðfræðilega saga jarðarinnar áhrif á vísindarannsóknir á öðrum sviðum? Til að byrja með, fræðin um hegðun mannsins – sálfræði – eru byggð á kenningum um jarðfræðilegan tíma sem koma úr mannfræði. Á sama hátt byggir mannfræðin aldur sinn og þróunarkenningar á líffræði, fornleifafræði og steingervingafræði. Þessar greinar, saman með stjörnufræði og alheimsfræði, leiða aldur sinn á alheiminum, jörðinni og mannkyninu af hinum ætlaða fræðilega aldurs sem kemur úr jarðfræðinni.

Vegna þess að öll vísindin byggir flestar kenningar sínar á jarðfræðilegum tímakvarða og vegna þess að jarðfræðin hefur verið í myrkum tíma vísindanna síðustu 100 árin, þá ættum við að búast við að sjá kenningar sem byggðar eru á mörgum villum.

Raunveruleikinn er sá, að flestar vísindagreinar hanga á bláþræði jarðfræðilegs tíma sem er ástæðan fyrir því að það er svo mikilvægt að komast að sannleikanum um jarðfræðilegan tíma. Til að segja það á einfaldan hátt, þá eru hinir svokallaðir ‚aldrar‘ í nútíma jarðfræði rangir og það eru einnig öll önnur vísindi sem byggja forsendur sínar á þessum öldrum – á lifandi sem og líflausum efnum. Síðustu 700 blaðsíðurnar (UM Bindi I) hafa snúið gömlu jarðfræðilíkönunum á hvolf, þannig að jarðfræðilegi tíminn hlýtur einnig að hvolfast.