Gler er ekki kvars

Kvars (e. quartz) er algeng steind á jörðinni, reyndar svo algeng, að hún er nánast allsstaðar fyrir hendi í nánast öllum jarðfræðilegum umhverfum. Meira en 98% allra steinda sem finnast í náttúrunni er einmitt byggt á kvars.

Þar sem það er markmið okkar að afhjúpa leyndardóma um uppruna bergs, þá hlýtur einn af megin lyklum þess að felast í því að skilja eiginleika og uppruna kvars.

Kvars er kísildíoxíð (SiO2) en gler er það líka. Samt er kristaluppbyggingin ekki sú sama í þessum tveimur efnum og eiginleikar þeirra mismunandi, en það á eftir að skipta máli. Hér eru nokkrir eðliseiginleikar kvars og glers bornir saman:

Hér sést að herða, eðlismassi og brotstuðull kvars og glers eru mjög svipaðir, en þegar kemur að varmaleiðni, þá leiðir kvars u.þ.b. 1000 sinnum betur heldur en gler. Þessi mismunur orsakast af mismunandi kristaluppbyggingu þessara tveggja efna. Gler myndast þegar berg bráðnar, enda leiðir það varma illa áfram. Kvars hinsvegar getur aldrei myndast við bráðnum bergs. Þetta þýðir að kvars getur ekki myndast í storkubergi og miðað við kviku-falskenninguna, þá ætti kvars ekki að geta myndast yfir höfuð ef gert er ráð fyrir að allt berg hafi einhverntímann verið bráðin jörð.

En við hvaða aðstæður myndast kvars og hvaða sögu segir það okkur um myndun jarðarinnar?

Við rannsókn á kvarsi hefur komið í ljós, að kristaluppbygging náttúrulegs kvars eyðileggst við u.þ.b. 500°C, við venjulegan loftþrýsting og umbreytist þá í beta kvars, sjá mynd hér við hlið. Athugið að þessi ástands skýringarmynd lýsir ekki beint ástandinu (Phase), heldur er hér hægt að fletta upp í hvaða ástandi SiO2 mun vera við ákveðið hitastig og ákveðinn þrýsting þegar það myndast. Ekki er hægt t.d. að búa til kvars með því að kæla það niður undir 500°C. Þegar efnið er orðið að gleri eða beta kvars, getur það aldrei orðið að náttúrlegu kvarsi aftur!

Af því leiðir grundvallarspurningin: Ef kvars getur ekki myndast úr storkubergi, hvernig myndast það þá? Svarið gef ég að hluta til að sinni: í vatni.

Til íhugunar skil ég eftir hjá lesendum þetta: Ef jörðin var glóandi kvikubolti í upphafi sögu hennar, hvers vegna finnum við ekki gler í staðinn fyrir kvars í svo mörgu bergi?

Meira um kviku-falskenninguna

Smá eðlisfræði fyrir þá sem hallast enn að því að jörðin sé heit kvika að innan. "Nútíma vísindi" segja að jörðin hafi myndast með aðsópi efna í árdaga sólkerfisins, fyrir hvað, 3-4 milljörðum ára síðan. Milljarðar ára sko, ekki milljónir. Jörðin er hnöttótt, þ.e. hún er kúla, en það er sterk vísbending um það að hún hljóti að hafa verið í fljótandi formi þegar hún myndaðist. Þó svo að það sé rétt, þá var það ekki heit kvika.

Allir skilja að manni verður verulega kalt ef maður fer út í frostveður á skyrtunni en ekki eins kalt ef klæðst er þykkri úlpu. Við köllum þetta einangrun, en hve þykk þarf einangrun jarðarinnar að vera til þess að halda inni hitanum í fleiri milljarða ára? Hvers vegna er jörðin ennþá heit eftir allan þennan tíma?

Jarðskorpan er, samkvæmt "nútíma vísindi", einangrun jarðarinnar sem heldur hitanum inni í henni. En nú er svo gífurlega langur tími liðinn, að jörðin ætti löngu vera orðin útkulin og hörðnuð. Þetta vita vísindamenn og hafa þeir komið með aðra falskenningu ofan á hinni fyrstu til að réttlæta kvikukenninguna, líkt og lygari sem reynir að bjarga sér með annarri lygi. Vísindin útskýrir áframhaldandi varma í jörðinni með því að segja að hrörnun geislavirkja efna eigi sér stað sem gefur af sér hita, líkt og kjarnorkuver. Þetta á ekki við nein rök að styðjast og er auðvelt að hrekja þessa falskenningu.

Ef það er rétt að geislavirk efni séu að hrörna í innviðum jarðar og sé það rétt að eldgos sé kvika úr möttli jarðar, þá ætti rennandi hraun að vera geislavirkt. Hefur einhver séð svona skilti?

Aldrei nokkurn tíma hefur mælst geislavirkni í eldsumbrotum! Það mun heldur aldrei mælast nein geislavirkni í glóandi hraunum, vegna þess að uppruni þeirra er ekki í kviku og hvað þá í geislavirkri kviku.

Önnur mjög sterk vísbending um að jarðhiti geti ekki stafað af geislavirkum efnum, er að skoða geislavirk efni í náttúrunni. Úran-238 er eitt slíkra efna, en hvar er hægt að finna úran? Svarið er, við yfirborð jarðar en ekki djúpt undir yfirborðinu! (Þetta er í raun efni fyrir aðra grein: hvers vegna finnum við þunga málma eins og úran, gull og járn við yfirborð jarðar en ekki í djúpum námum? Ef jörðin var glóandi heit í árdaga, hversvegna féllu ekki þungu efnin til botns á meðan allt var fljótandi?)

En segjum sem svo að úran sé samt að finna inni í jörðinni eins og vísindamenn halda fram, myndi það virkilega viðhalda þennan gífurlega hita? Sá sem þekkir sig til með geislavirk efni, hann veit að þau eru ekki heit. Það er hægt að snerta úran málmgrýti án þess að brenna sig! Ef þú ert að hugsa um kjarnorkuver akkúrat núna sem hefur gífurlega heitan kjarnaofn, þá skulum við hafa í huga að það er mjög ónáttúrlegt fyrirbrigði þar sem búið er að safna því saman og verkfræðilega búið að stjórna hrörnuninni í samfleytta keðjuverkun (kjarnokusprengja er aftur á móti óstjórnuð keðjuverkun).

Við þessu síðasta atriði hef ég séð texta frá vísindamanni sem bætir ofan á falskenningarstaflann og segir að þetta taki nú tíma fyrir varmann í geislavirku efnunum að safnast upp. Tíma? Við getum alveg eins sagt að við setjum upp pott með vatni á helluna en setjum á lægstan hita í þeirri von að "með tímanum" muni vatnið sjóða.

Nú eru úthafsflekarnir miklu þynnri (um 8 km) heldur en meginlandflekarnir (30-40 km). Með svona þunnum úthafsflekum, ættu sjávarbotnar þá ekki að vera einhvers konar "gólfhiti", þar sem ákveðið varmaflæði kæmi upp um? Ekki mælist neitt svoleiðis! Samkvæmt kvikukenningunni, þá ætti að jörðin að geisla út varma, einkum á botni sjávar. 

Síðustu rökin gegn kviku-falskenningunni (en þau eru mörg!) eiga uppruna sinn í nýrri tækni árið 1993. Öll þekkjum við sónartæknina en ófrískar konur geta séð myndir af fóstrinu sínu með þessari tækni. Byggt á sömu hugmynd, þá hafa mjög næmir jarðskjálftamælar verið settir upp á mismundandi stöðum í heiminum til þess að fíngreina jarðskjálftabylgjur. Þar sem bylgjurnar ferðast á mismiklum hraða eftir hitastigi, þá geta þessir mælar tekið sneiðmyndir af jörðinni með tilliti til hitastigs. Gerðu menn sér miklar vonir með þessari tækni en niðurstöðuna má sjá á næstu mynd.

Rauði liturinn þýðir heitari blettir en bláir kaldari. Menn bjuggust við að sjá myndir sem væru bláar efst og rauðar neðst en raunin var allt önnur! Hér sést að jafnvel svæði fyrir neðan jarðhitasvæði eru köld! Því miður hafa vísindamenn allt of lítið fjallað um þessar niðurstöður. Hvað hefðu þeir svo sem um þetta að segja? Að þeim hafi skjátlast allan tímann? Ég sé ekki betur en að hér sé bein sönnun fyrir því að kvikukenningin er röng.

Ég veit ekki hvort er verra, falskenningarnar sjálfar eða sú staðreynd að við erum að kenna þær í öllum skólum eins og um sannleik sé að ræða.

Flóðkraftar valda eldgosum

Flóðkraftar eru þeir kraftar sem valda flóð og fjöru, en þetta eru í raun aðdráttarkraftar frá öðrum hnöttum. Í tilfelli jarðar okkar er það aðallega tunglið en einnig sólin sem togar í jörðina, þannig að sú hlið sem snýr að þeim hnetti togar sjóinn til sín. Sjórinn bungar út á þeirri hlið sem snýr að tunglinu, en það köllum við flóð. Við nýtt tungl toga tunglið og sólin samtaka í sömu átt og kallast það stórstreymi. Á jörðinni er mestur munur á flóði og fjöru tæplega 17 metrar í Fundyflóa í Kanada en á Íslandi er munurinn mestur rúmir 4 metrar við stórstreymi á nokkrum stöðum við Breiðafjörð. Stjörnufræðivefurinn útskýrir þetta fyrirbæri mjög vel, sjá hér.

Ef flóðkraftar eru nægilega stórir til að lyfta sjóinn um allt að 17/2 = 8,5 metra (sekkur um það sama í fjöru), hvað þá með meginlöndin? Hafa flóðkraftar engin áhrif á þau?

Meginlöndin, líkt og sjórinn, hafa líka "flóð" og "fjöru" vegna flóðkrafta og lyftast og síga þau um 20 cm daglega! Þegar þetta gerist við flekaskil og misgengi, myndast mikill núningur og margir jarðskjálftar. Hitinn úr þessum núningi veldur staðbundnu bráðnum jarðskorpunnar sem eru upptök jarðvarma og eldgosa.

Þetta ætti ekki að hljóma undarlega, enda er einmitt þetta útskýring á því hvers vegna t.d. Íó, eitt af Galíleótunglum Júpíters, er eldvirkasti hnöttur sólkerfisins.

Í Nútíma stjörnufræði eftir Vilhelm S. Sigmundsson segir:

Lögun hnattarins breytist sífellt þannig að mikill núningsvarmi myndast inni í Íó... Þessi núningur flóðkrafta skýrir hvernig Íó getur viðhaldið svo mikilli eldvirkni. (2010, bls. 82).

Flóðkraftar valda eldvirkni, það er náttúrulögmál. Þetta, og ekkert annað er að valda eldgosum á Íslandi og annarsstaðar á jörðinni.

Hvernig gengur kristöllun fyrir sig?

Universal Model notar kristöllunarferlið til þess að hjálpa að skilja uppruna allra steina í náttúrunni, eitthvað sem nútíma vísindi mun aldrei uppgötva vegna þess að þau eru föst í kviku-falskenningunni.

Með því að smella á hlekkinn er hægt að lesa allan undirkaflann (7.4) um kristöllunarferlið ókeypis.

Smellið hér

Kviku-falskenningin

Ef maður er staddur í Reykjavík og langar að keyra til Borganess, en kýs (viljandi eða ekki) að aka Suðurlandsveginn, þá er maður í slæmum málum. Öll skynsemi segir að snúa við og taka rétta stefnu við Grafarvoginn. Þó svo að leiðin austur "gefi vit" að mörgu leyti, þá var þetta röng leið.

Kannski er þetta ekki góð líking, en nútíma náttúruvísindi er á slíkri rangri braut. Allur leggurinn frá Grafarvogi og austur, eða fjöldamargar kenningar í vísindum í dag, byggja á einni falskenningu og þannig koma enn fleiri falskenningar til að reyna að réttlæta þá fyrstu. Hver kílómetri ekinn í ranga átt flækir nútíma vísindi og gerir þau bara enn óskiljanlegri. Uppskeran eru fleiri nýjar spurningar en fátt er um svör. Til þess að komast á rétta leið þarf að spyrja grundvallar spurningar. Lykillinn að því að finna svör er að spyrja slíkra spurninga.

Ein svona falskenning í vísindum í dag sem dregur dilk á eftir sér er sú kenning að jörðin sé heit að innan. Hver hefur ekki séð mynd eins og þessa?

Hver segir að sneiðmynd af jörðinni líti svona út? Hefur einhver skorið bita úr henni og skoðað? Hefur einhver séð innviði jarðar? Og hvernig stendur á því að þessi falskenning sé kennd í öllum grunnskólum víða um heim og aftur í framhaldsskóla eins og heilagan sannleik sé að ræða? Þessi kenning hefur aldrei verið sönnuð og hefur marga galla.

Kenningin um heita kviku á uppruna sinn frá manni sem hét James Hutton (1726-1797). Þó svo að hann hafi verið heimspekingur, er hann talinn vera faðir jarðfræðinnar. Hutton hafði óbeit á aðferðum tilrauna en kom fram með þá hugmynd að granít hafi myndast úr heitu efni djúpt niðri í jörðinni. Þar sem engin önnur eða betri hugmynd var uppi, var þessi kenning "samþykkt" sem sannleikur og sem enn er viðurkenndur og kenndur í dag, jafnvel þó að hún hafi aldrei verið sönnuð.

Kenning og náttúrulögmál eru ekki það sama! Í þessu tilfelli er kenningin um kvikuna einhver hugmynd heimspekings frá 18. öld en flestir í dag hallast að henni og fagna henni sem náttúrulögmáli, þó svo að margar sannanir séu til sem hrekja hana.

Eldgos og hraun eiga ekki uppruna sinn í kviku djúpt í jörðinni!

Hvaðan glóandi hraunið í eldgosi kemur, mun ég fjalla um síðar.

Ósvaraðar spurningar um náttúruna

Þegar "nútíma vísindi" þekkja ekki svör við spurningum um náttúruna, þá gefa þau okkur samt svör. Röng svör! Margar falskenningar í náttúruvísindum hafa verið kenndar sem staðreyndir í skólum víða um heim, ekki síst hér á Íslandi.

Allir geta skilið vísindi UM. Hér eru ummæli manns sem fann svör í gegnum Universal Model, t.d. um hversvegna norðurbrún Miklagils (Grand Canyon) sé um 400 m hærri heldur en suðurbrúnin. Hvernig myndaðist Miklagil yfir höfuð? "Nútíma vísindi" segja að landris og rof yfir milljónir ára hafa verið að verki.

Hvað heldur þú?

Stutt kynning á Universal Model

Click here for English.

Bylting er í nánd! Bókin The Universal Model [skammstafað UM], sem nú er aðgengileg í UM-versluninni, svarar spurningunum hvers vegna og hvernig yfirvofandi vísindaleg bylting muni eiga sér stað. Prentvæna útgáfan, sem stefnt er að gefa út í náinni framtíð undir heitinu The Universal Model, New Millennial Science, Volume I, The Earth System, [bókin kom út í apríl 2017] inniheldur fjóra kafla sem skrifaðir eru til að hvetja til öðruvísi hugsunar um vísindi og um hvernig á að beita grundvallarreglum vísindanna á komandi árum. Síðan fylgja fjórir kaflar sem kynna nýja hugmyndafræði—nýtt jarðarlíkan—sem er ætlað að vekja til umhugsunar en einnig að vekja forvitni vísindaáhugamanna, jafnt fagfólks sem og annarra.

Í inngangsköflunum er fjallað um nauðsyn hlutlægrar vísindarannsóknar og um hina ótrúlega mikilvægu grundvallarreglu um að „svörin koma frá spurningum.“ Stofnun alhliða vísindaaðferðarinnar sem notuð er þvert í gegnum UM hjálpar til við að samræma rannsóknarferlið á mismunandi vísindalegum sviðum.

Á meðan við höfum séð hraðar tækniframfarir í nútíma heimi okkar, eru tækni og vísindi ekki það sama; UM kynnir sönnunargögn þess efnis að í meira en heila öld hafi verið myrkur tími vísindanna þar sem ríkjandi er ákveðni til þess að bæla niður sannleikanum og uppgötvun náttúrulögmála, en þetta er einmitt megin ástæðan fyrir hina yfirvofandi vísindabyltingu.

Kaflarnir fjórir um jarðarkerfið snúa gjörsamlega allri hugmyndafræði um nútíma jarðfræði við, en þeir lýsa raunverulega ferli náttúrunnar um uppbyggingu reikistjarna og öðrum hlutum í náttúrunni sem mótuðu jörðina okkar. Þetta eru atburðir sem hafa áhrif á allan nútíma siðmenntaða heiminn okkar enn í dag. Kaflinn um kviku-falskenninguna útskýrir að það er engin kvika í miðju jarðarinnar og að nútíma jarðfræði inniheldur ósvaraða leyndardóma í miklum mæli, svo sem uppruna hraunsins og hitann sem drífur það. Langvarandi ranghugmyndir um uppruna bergs verða hraktar í kaflanum um berghringrás-falskenninguna sem lýsir tugum jarðfræðilegra leyndardóma; þar á meðal spurningar um salt, sand og set. Kaflinn fjallar einnig um leyndardóma sem eru óútskýranlegir miðað við kvikuplánetu jarðfræðinnar og berghringrás-kenninguna. Vatnsplánetulíkanið í kafla sjö lýsir algengasta efni alheimsins—vatni og hvers vegna það er næstum alls staðar, á reikistjörnum og tunglum, lengst úti í geimi og jafnvel í stjörnum eins og í sólinni okkar. Með þessari nýrri þekkingu lærum við hvernig vatn lífgar reikistjörnur og tungl, og hvernig það tengist gígum sólkerfisins og réttum uppruna loftsteina.

Síðan í allsherja flóðlíkaninu, sem er einn af lykilköflum UM, skoðum við einn byltingakenndastan atburð jarðarinnar, atvik sem skildi eftir sig óafmáanleg vegsummerki á ótal vegu, en við fjöllum um þrettán þeirra. Þetta fyrirbæri hafði áhrif á alla jörðina sem mótaði og myndaði mesta hluta yfirborð hennar. Verklegar tilraunir sýna hvernig mikill fjöldi jarðefna og kristalla jarðarinnar myndast, ekki frá bráðnun, heldur í nýuppgötvuðu umhverfi vatns, þrýstings og hita.

Eftir útgáfu fyrsta bindisins mun annað bindi UM halda áfram að afhjúpa villur myrka tíma vísindanna í lífkerfinu, sem verður aðgengilegt á netinu áður en það verður prentað sem The Universal Model, New Millennial Science, Volume II, The Living System. Í þessum hluta uppgötvum við nýja þætti um uppruna veðurs með því að framkvæma nokkrar heillandi tilraunir. Eftir að hafa fjallað um fjöldann allan af misheppnuðum aðferðum til að aldursgreinina jörðina, fjöllum við um hinn sanna aldur jarðarinnar og leysum síðan leyndardóminn um myndun steingervinga á jörðinni okkar, byggt á uppgötvun aðferðar sem myndar steingervinga á nokkrum dögum, ekki á milljónum ára.

Mjög líklegt til að vera einn af mikilvægustu nýjungunum er að skjót myndun steingervinga hrekur þróunarkenninguna sem, þegar hún er afhjúpuð, gerir uppgötvanir og útskýringar á nýjum lögmálum lífsins möguleg. Undir lok þessa bindis, setur nýtt veraldarsögulíkan saman vísindaleg sönnunargögn frá mörgum sviðum sem sýna sanna uppruna mannsins og fólksflutninga á jörðinni og kynningu á menningu hinna allra fyrstu manna.

Í þriðja bindinu, The Universal Model, A New Millennial Science, Volume III, The Universe System, kollvarpa brautryðjandi uppgötvanir á sviði eðlisfræði, efnafræði og alheimsfræði langvarandi og rangar kenningar um orku og efni. Nýjar athuganir varðandi mælingu á massa, lengd og tíma koma mörgum röngum skoðunum sem hafa afvegaleitt framþróun vísindanna í frekara uppnám. Uppgötvun uppruna tvíeðlis ljóss auk byltingarkennds atómlíkans, sem útskýrir raunverulegar athuganir betur en núverandi kenning. Ný líkön sem lýsa lofti, vatni og öðrum náttúrulegum efnum nota spennandi nýjar og auðskiljanlegar hugmyndir til að útskýra náttúrufyrirbæri. Með því að samræma allar þessar uppgötvanir og athuganir í nýju líkani alheimsins, oþar á meðal nýjum sólar- og loftsteinalíkönum, lýsir UM núverandi athuganir á skýran og áreiðanlegan hátt, sem afnemur þörfina fyrir ósamræmdri nútíma kenningu sem ekki getur svarað grundvallar spurningum varðandi þessi himintungl.

Universal Model kemur fram með fleiri ný náttúrulögmál og vísindalegan sannleik í þessum þremur bindum en í nokkrum öðrum vísindaritum sem nokkurn tímann hafa verið birt. Endanlegt markmið þess er að lyfta mannkyni með því að stuðla að aukinni þekkingu og efla skilning á náttúrunni. UM gerir það með því að endurreisa sannleik og reglu í vísindum og með því að koma fram með ný náttúrulögmál. Við bjóðum öllum lesendum að hugleiða þessar mikilvægu spurningar um uppruna jarðarinnar og að spyrja hvers vegna við erum svo mikilvægur hluti af allri fegurðinni sem umlykur okkur.

 

Dean W. Sessions

Október 2016